مقایسه دقت رادیوگرافی پانورامیک با سونوگرافی داپلر در تشخیص کلسیفیکاسیون شریان کاروتید در بیماران کلیوی

زمینه: یکی از یافته های مهم در رادیوگرافی پانورامیک، کلسیفیکاسیون شریان کاروتید در ناحیه گردن است. دندان پزشکان می توانند به واسطه تشخیص زود هنگام بیماری، بیمار را ارجاع دهند. هدف: مطالعه به منظور مقایسه دقت رادیوگرافی پانورامیک با سونوگرافی داپلر در تشخیص کلسیفیکاسیون شریان کاروتید در بیماران کلیوی انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1386 در دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد. 38 بیمار مبتلا، به بیماری کلیوی (ESRD) در مراحل پایانی جهت تشخیص کلسیفیکاسیون شریان کاروتید به وسیله سونوگرافی داپلر ارجاع شدند. سپس رادیوگرافی پانورامیک از همان بیماران تهیه شد و توسط دو نفر متخصص رادیولوژی جهت تمایز و تشخیص کلسیفیکاسیون شریان کاروتید در اطراف ناحیه دو شاخه شدن کاروتید ارزیابی شدند. داده ها با آزمون های آماری کاپا و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: دقت، حساسیت و ویژگی رادیوگرافی پانورامیک در مقایسه با سونوگرافی داپلر به ترتیب %6/75، %1/70 و %2/77 بود. توافق بین سونوگرافی داپلر و رادیوگرافی پانورامیک معنی دار و با سطح متوسط به دست آمد (05/0>p و 490/0=k). توافق بین دو مشاهده گر نیز در این مطالعه در حد عالی بود(890/0=k). نتیجه گیری: با توجه به یافته ها پیشنهاد می شود همه رادیوگرافی های پانورامیک به خصوص در افراد با خطر بالا، جهت احتمال وجود کلسیفیکاسیون شریان کاروتید توسط دندان پزشکان ارزیابی شوند.